Wandelen alleen voor de warmere seizoenen? Welnee! In januari hebben wij weer een etappe van het Roots Langste Natuurpad gelopen: deze keer van Heerde naar Gortel. Logistiek was dat even puzzelen, want de dichtstbijzijnde bushalte bij het eindpunt lag op 5 kilometer lopen. Gelukkig was de etappe zelf maar een kleine 18 kilometer, dus was dat prima te doen. Lees verder voor een indruk van dit deel van de route!
‘s Ochtends in alle vroegte reden we naar ons eindpunt om de auto te parkeren. Het was koud, maar helder. Maar koud! Goed ingepakt liepen we naar Emst, om daar de bus naar ons startpunt in Heerde te pakken. Precies op tijd kwamen we aan bij de bushalte.
Deze buschauffeur reed een stuk relaxter dan de chauffeur die ons na de vorige etappe naar Zwolle bracht, en daar waren we erg blij mee – hoefden we tenminste niet kotsmisselijk in Heerde aan onze wandeling te beginnen 😉
Omdat we zo onderhand wel weten dat onze druk van het wandelboekje een beetje outdated is, besloten we voornamelijk op de kaart te lopen, in plaats van op de aanwijzingen. En dat werkte een stuk beter!
Vrij in het begin kwamen we een oud vrouwtje tegen, op het moment dat we op de kaart stonden te kijken welke kant we precies op moesten. Als we naar het Heerderstrand wilden, moesten we die en die kant op, dat was het snelste. Heel lief en goedbedoeld natuurlijk, maar het lukte ons niet om haar aan het verstand te peuteren dat we niet die kortste route naar het Heerderstrand zochten, maar een wandelroute liepen (en toevallig op een gegeven moment ook langs dat Heerderstrand zouden komen). 😅
Bij het Heerderstrand was een kiosk open voor takeaway warme chocolademelk, maar dat vonden we iets te vroeg, dus liepen we lekker door.
Deze etappe voerde ons over 3 mooie, grote heidevelden: de Renderklippen, Tongerense Heide en Gortelse Berg. De Renderklippen en het naastgelegen Majuba-bosgebied waren kennelijk erg populair in de buurt en vrij druk. De rest van de wandeling viel de drukte heel erg mee.
In het bosgebeid tussen de Tongerense Heide en Gortelse Berg zouden wilde zwijnen zitten, dus we hielden onze ogen en neus goed open. Helaas niks gezien, zelfs geen wroetsporen! Ik geef die beestjes groot gelijk hoor, dat ze liever niet in de buurt van de wandelwegen komen.
Eind van de middag kwamen we moe en voldaan weer aan bij de auto. Next up: Kroondomein Het Loo!
We twijfelen of we de rest van de etappes los lopen, of dat we wachten op fatsoenlijke kampeertemperaturen (we hebben geen wintergear). Met de auto naar het startpunt rijden duurt steeds langer namelijk…